Kolejny rekord wysokości wyprawy dał się zespołowi nieco we znaki. Nie mamy żadnych objawów choroby wysokościowej, ale noce mamy już tylko na poły przespane, jesteśmy osłabieni i każda aktywność zajmuje więcej czasu. To jest, niestety, normalne na niemal 6000 metrów wysokości, niewiele z tym możemy zrobić… Kasia, Zbyszek i Patryk postanowili oddać się lekkim czynnościom w obozie, Maciek wraz z naszym przewodnikiem (Paco) udali się na trekking eksploracyjny. I jakże owocny! Już po 1,5 godzinie eksploracji wschodniego trawersu góry na północnym stoku Ojos del Salado naszym oczom ukazało się piękne górskie jezioro! Było to zaskoczenie zarówno dla Paco jak i dla Maćka. Jeziora nie było na mapie (tak, tak, na tej samej, najlepszej na świecie mapie tej góry i okolic…), a Paco kiwał z niedowierzaniem głową, przytaczając raz jeszcze swą opinię, wypowiedzianą podczas poszukiwań Laguna del Muerto, że w tak suchych warunkach „nie powinno” być żadnych jezior. Postanowiliśmy dokładniej zbadać odkrycie w drodze powrotnej do obozu. Kontynuowaliśmy obchodzenie wielkiego jęzora lawy i doszliśmy na wysokość ok. 6.040 metrów – do żlebu, którym poszliśmy kolejne 200-300 metrów w górę. W ten sposób przeszliśmy ok. 1.8 km i podeszliśmy w górę ok. 200 metrów stanowiące ok. 1/3 trawersu. Zrobiliśmy dokładne zdjęcia żlebu i interesującej nas potrzaskanej skalnej grani, mając szczegóły topografii dotyczące ok. 50-70% trasy trawersu – odpowiednio w poziomie i pionie. W tym miejscu dołączył do nas 60-cio latek Hernan (zarządca schroniska w Laguna Verde, zwany przez nas Herminatorem, ze względu na swą nadludzką siłę i wytrzymałość) i postanowiliśmy zejść do odkrytego dziś jeziora w celu jego zbadania. Okazało się, że jezioro jest położone niżej, ale za to znacznie większe niż początkowo sądziliśmy.

Schodząc Maciek dokonał szokującego odkrycia. Na wysokości ok. 5.860 metrów, za głazem, częściowo zakopany w piasku leżał poszarpany namiot! Ożyły wspomnienia związane z zaginionym 3,5 roku temu na Ojos del Salado Polakiem – Grzegorzem Kostyrą – jedynym wspinaczem zaginionym na tej górze od wielu, wielu lat. Paco brał udział w wielodniowej, szeroko zakrojonej akcji poszukiwawczej i, jak nam wspominał kilka dni temu, nie znaleziono żadnego śladu. Jak głęboko w psychice wszystkich osób związanych z tą górą jest zakorzeniona sylwetka dra Kostyry stanowi fakt, że gdy dziś Hernan i Paco dojrzeli się z daleka na stoku obaj pomyśleli to samo – że to „duch zaginionego Polaka”, który przypomina im o swej zagadce. Maciek oznaczył koordynaty GPS namiotu i zrobił zdjęcia, ale nie zbliżał się, chcąc się dowiedzieć, jakie procedury powinny być zachowane. Po jakimś czasie powrócił z Patrykiem i dwoma porterami i wykopali namiot dokonując dokumentacji fotograficznej na poszczególnych etapach.. Była to zewnętrzna powłoka namiotu produkcji japońskiej, więc nie powiązaliśmy tego znaleziska z zaginionym rodakiem. Wreszcie dotarliśmy do jeziora. Okazało się, że jest położone na wys. ok. 5.715 m n.pm., co, zgodnie z informacjami na stronie  ww.highestlake.com dawałoby mu miejsce w pierwszej dziesiątce na liście najwyższych jezior na świecie! I do dnia dzisiejszego nikt o nim nie wiedział! Zgodnie z pomiarami GPS ma ono 156 metrów długości. Szerokość wynosi 48 metrów. Jest częściowo pokryte lodem, woda jest krystalicznie czysta, pomiary gęstości wody także wskazują na brak jakiegokolwiek zasolenia czy zmineralizowania. Pomiaru głębokości nie  dokonaliśmy, ukształtowanie stoków wokół jeziora sugeruje, że będzie ono  stosunkowo płytkie – rzędu kilku metrów. Planujemy, o ile wystarczy nam czasu,  co zresztą oczywiste, zanurkowanie w nim! Zostały nam ostatnie dni wyprawy. Podejmujemy ostatnie przymiarki do trawersu do jeziora na wys. 6.350 metrów, liczymy obciążenia, godziny marszu, próbujemy oszacować jak będziemy się czuć podczas noclegu kolejne 500 metrów wyżej. Niestety, dostaliśmy właśnie informację, że pogoda ma się na dniach zepsuć i być „niestabilna”. Nie wiemy, czy to wpłynie na nasze plany, póki co trzymamy kciuki za utrzymanie się „stabilnej” pogody – temperatury do  -10 stopni Celsjusza i silnych, w porywach huraganowych wiatrów…